Berneński Pies Pasterski to wspaniała rasa, która znajduje co raz większą rzeszę wielbicieli. Jeszcze 10 lat temu należała do rzadkości, a dzisiaj jest rozpoznawalna na równi z labradorami, goldenami czy nowofundlandami. W większości domów są śliczną ozdobą ogrodów, towarzyszami zabaw i wspólnych rodzinnych spacerów. Niemniej jednak przodkowie tej kochanej rasy byli czujnymi stróżami owiec pasterskich w górzystej Szwajcarii. Ponadto psiaki te pomagały w gospodarstwach rolnych swoim gospodarzom ciągnąc wózki z bańkami pełnymi mleka. Należą więc do grupy psów pracujących dlatego należałoby im wypełnić czas np wspólna zabawą lub treningiem. Pomimo wyglądu ociężałego misia są bardzo zwinne i energiczne. Koniecznością jest, aby przeznaczyć ok 1.5 godziny na codzienny spacer, a dodatkowo zapewnić trochę ruchu w ogrodzie.
Bernusie są bardzo mądrymi piesiami dlatego świetnie radzą sobie na szkoleniach z posłuszeństwa. Jednakże należy im zapewnić urozmaicony trening ponieważ szybko się nudzą i powtarzanie tych samych ćwiczeń raczej nie zachęca ich do wykonywania tego samego polecenia po raz enty. Nadają się także do szkolenia jako pies towarzysz, stróż, czy ratownik.
Patrząc na wielkiego, włochatego berna możemy odnieść wrażenie, że stoi przed nami groźny pies. Nic bardziej mylnego! Berneński Pies Pasterski to najmilsza rasa jaką znam. Najbardziej lubią się przytulać ze swoim pańciostwem. Uwielbiają pieszczoty, mizianie, czochranie, wszystko co pozwala im na bliski kontakt z człowiekiem. Bo jest to rasa, która kocha ludzi ponad wszystko. Dlatego, aby ich rozwój przebiegał prawidłowo należy jak najdłużej i jak najczęściej z nimi przebywać. Idealnie jest kiedy bernuś mieszka z nami w domu i ma nas cały czas na oku. W berneńczykach nie ma cienia agresji. Zawsze ufnie i z psią serdecznością, machając ogonem podchodzą do każdej napotkanej osoby i innego zwierzęcia. Świetnie sprawdzają się jako pies terapeuta, gdyż są opiekuńcze i bardzo przyjazne.
Aby cieszyć się jak najdłuższym przebywaniem razem z naszym berneńskim przyjacielem należy zapewnić mu także prawidłową opiekę. Mają skłonność do tycia, więc trzeba podawać im dobrze zbilansowaną i urozmaiconą dietę oraz przestrzegać zaleconej dawki. Lepiej aby pies był chudy niż gruby ponieważ tusza bardzo obciąża jego stawy, zwłaszcza w okresie wzrostu. Bardziej wskazane jest też podawać mu jedzenie częściej, a w mniejszej ilości - dwa, a nawet trzy razy w ciągu dnia, a niżeli raz. Trzeba też pamiętać o systematycznym odrabaczaniu i szczepieniach. Ponieważ rasa ta jest chorowita zaleca sie również w miarę regularne badanie krwi i moczu.
Dbając o prawidłowy rozwój i obdarzając miłością naszego psiurka będziemy szczęśliwcami mając przy sobie wspaniałego przyjaciela. Zapewniam, że mając kontakt z tą rasą zakochacie się w nich bez pamięci!
Wzorzec FCI nr 45
BERNEŃSKI PIES PASTERSKI
Data publikacji obowiązującego wzorca: 25.05.2003
Przeznaczenie: Pierwotnie pies stróżujący, zaganiający i pociągowy
w wiejskich zagrodach w Kantonie Berna, dzisiaj także pies rodzinny
i wielostronny pies pracujący.
Klasyfikacja FCI: Grupa 2 - Sznaucery, pinczery, molosy,
szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne.
Sekcja 3 - Szwajcarskie psy pasterskie.
Nie podlega próbom pracy
OGÓLNE WRAŻENIE:
Długowłosy , trójbarwny, więcej niż średniej wielkości, mocny i ruchliwy pies użytkowy o mocnych kończynach, harmonijny i proporcjonalnie zbudowany.2
WAŻNE PROPORCJE:
Stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia 9:10, raczej krępy niż
długi. Idealny stosunek wysokości w kłębie do głębokości klatki piersiowej 2:1
USPOSOBIENIE/CHARAKTER:
Pewny, uważny, czujny i odważny w codziennych sytuacjach, łagodny
i oddany w stosunku do zaufanych osób, pewny siebie i przyjazny w stosunku nieznajomych; średni temperament, łatwy do ułożenia
GŁOWA:
Mocna, proporcjonalna do całej budowy, nie za potężna
Mózgoczaszka: widziana z profilu i od przodu jest lekko wypukła, słabo
zaznaczona bruzda czołowa
Stop: wyraźnie, ale niezbyt mocno zaznaczony, mocna, średniej długości
kufa.
Nos: czarny
Kufa: mocna, średniej długości, grzbiet nosa prosty
Fafle: przylegające, czarne
Uzębienie: Kompletny, mocny zgryz nożycowy (M3 nie są brane pod
uwagę). Zgryz cęgowy tolerowany.
Oczy: ciemnobrązowe, o kształcie migdałów, o dobrze przylegających
powiekach, osadzone nie za głęboko, ani nie wypukłe. Luźne
powieki są wadą.
Uszy: średniej wielkości, trójkątne, wysoko osadzone, lekko zaokrąglone,
w stanie spoczynku płasko przylegające, przy natężonej uwadze
skierowane do przodu, przy czym brzeg ucha przylega do głowy.
Szyja: mocna, muskularna, średniej długości
Górna linia: od szyi lekko w dół, harmonijnie przechodząca w kłąb,
następnie prosta, pozioma
Grzbiet: mocny i prosty, poziomy
Lędźwie: szerokie i mocne, widziane z góry lekko wcięte
Zad: łagodnie zaokrąglony.
Klatka piersiowa: szeroka i głęboka, sięgająca do łokci, z wyraźnym
przedpiersiem, o szeroko-owalnym przekroju, żebra sięgające
możliwie jak najdalej do tyłu
Dolna linia i brzuch: Od klatki piersiowej lekko wznosząca się ku tylnym
kończynom.
Ogon: gęsto owłosiony, sięgający przynajmniej do stawu skokowego,
w stanie spoczynku zwisający, w ruchu noszony na wysokości
grzbietu lub lekko powyżej.3
KOŃCZYNY:
Mocnej budowy
Kończyny przednie: patrząc z przodu proste i równoległe, raczej szeroko
ustawione.
Łopatki: długie, mocne, ustawione ukośnie, tworzące z ramieniem kąt
niezbyt rozwarty, przylegające i dobrze umięśnione.
Łokcie: dobrze przylegające, nie odstające ani nie wykręcone do
wewnątrz
Przedramię: mocne, proste
Śródręcze: widziane z boku prawie prostopadłe do podłoża, mocne,
widziane z przodu stanowi proste przedłużenie przedramienia
Łapy: krótkie, zaokrąglone i zwarte, palce dobrze wysklepione, nie
wykręcone ani do wewnątrz, ani na zewnątrz
Kończyny tylne: patrząc od tyłu ustawione równolegle, nie za wąsko,
Udo: dość długie, szerokie, mocne, dobrze umięśnione.
Podudzie: długie, tworzące z udem wyraźny kąt
Staw kolanowy: wyraźnie kątowany
Staw skokowy: mocny i dobrze kątowany
Śródstopie: Prawie prostopadłe, ostrogi muszą być usunięte, za
wyjątkiem krajów, gdzie operacyjne usuwanie ostróg jest zabronione
Stopa: lekko wysklepiona, mniej niż łapa nie skręcona ani do środka ani
na zewnątrz
Chody: przestrzenne, równomierne w każdym tempie, dynamiczne,
o swobodnym wykroku i mocnej pracy tylnych kończyn; w kłusie,
patrząc od przodu i od tyłu, kończyny prowadzone równolegle.
OKRYWA WŁOSOWA:
Włos: długi, błyszczący, prosty lub lekko sfalowany.
Umaszczenie: kruczoczarna maść podstawowa z ciemnym brązowoczerwonym podpalaniem na policzkach, nad oczami, na wszystkich czterech kończynach i na klatce piersiowej, z białymi
znaczeniami według wzoru: czysto biały, symetryczny rysunek na
głowie: biała strzałka, która się rozszerza symetrycznie
w kierunku nosa, tworząc białe znaczenie na kufie. Strzałka na
czole nie powinna zachodzić na brązowe plamy nad oczami,
a białe znaczenie na kufie powinno sięgać najwyżej do kącików
warg białe, umiarkowanie szerokie znaczenie przechodzące
z podgardla na klatkę piersiową pożądane: białe łapy, biały koniec
ogona tolerowane: mała, biała plama na karku, mała , biała plama
przy odbycie.
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: psy 64 – 70 cm. (wzrost idealny 66 – 68 cm.)
suki 58 – 66 cm. (wzrost idealny 60 – 63 cm.)
WADY:
Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena
powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa:
- niepewny charakter
- delikatny kościec
- nierówne ustawienie siekaczy , jeśli jest zachowany prawidłowy
zgryz
- brak innych zębów niż najwyżej dwóch (P1) (M3) nie są brane
pod uwagę
szata:
- wyraźnie skręcony włos
błędy w umaszczeniu:
- brak białych znaczeń na głowie
- za szeroka strzałka i/lub białe znaczenie na kufie sięgające
- poza kąciki warg
- biały kołnierz
- duża biała plama na karku (o średnicy przekraczającej 6 cm.)
- duża biała plama przy odbycie (o średnicy przekraczającej 6 cm.)
- białe znaczenia na przednich kończynach, które wyraźnie
sięgają poza środek śródręcza
- rażąco asymetryczny rysunek na głowie i klatce piersiowej
- czarne plamy i pasma na białym rysunku klatki piersiowej
- nieczysta biel (silne plamy pigmentowe)
- brązowe lub czerwone przesianie czarnej maści podstawowej
WADY WYKLUCZAJĄCE:
- agresywność, lękliwość, wyraźna płochliwość
- rozszczepiony nos
- przodozgryz, tyłozgryz, zgryz przemienny
- jedno lub dwa niebieskie oczy lub oczy z niebieskimi plamkami
- entropium, ektropium
- zakręcony lub załamany ogon
- krótki lub szorstki włos
- brak trójbarwności
- maść podstawowa inna niż czarna
Psy, które wykazują nienormalne zachowania, lub zachowania zaburzone, muszą zostać zdyskwalifikowane5
UWAGA:
Psy muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni usytuowane
w mosznie.
WZORZEC RASY
Żródło: www.zkwp.pl/zg/wzorce/45
BERNEŃSKI PIES PASTERSKI
(Berner Sennenhund, Bernese Mountain Dog)
Kraj pochodzenia: SzwajcariaData publikacji obowiązującego wzorca: 25.05.2003
Przeznaczenie: Pierwotnie pies stróżujący, zaganiający i pociągowy
w wiejskich zagrodach w Kantonie Berna, dzisiaj także pies rodzinny
i wielostronny pies pracujący.
Klasyfikacja FCI: Grupa 2 - Sznaucery, pinczery, molosy,
szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne.
Sekcja 3 - Szwajcarskie psy pasterskie.
Nie podlega próbom pracy
OGÓLNE WRAŻENIE:
Długowłosy , trójbarwny, więcej niż średniej wielkości, mocny i ruchliwy pies użytkowy o mocnych kończynach, harmonijny i proporcjonalnie zbudowany.2
WAŻNE PROPORCJE:
Stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia 9:10, raczej krępy niż
długi. Idealny stosunek wysokości w kłębie do głębokości klatki piersiowej 2:1
USPOSOBIENIE/CHARAKTER:
Pewny, uważny, czujny i odważny w codziennych sytuacjach, łagodny
i oddany w stosunku do zaufanych osób, pewny siebie i przyjazny w stosunku nieznajomych; średni temperament, łatwy do ułożenia
GŁOWA:
Mocna, proporcjonalna do całej budowy, nie za potężna
Mózgoczaszka: widziana z profilu i od przodu jest lekko wypukła, słabo
zaznaczona bruzda czołowa
Stop: wyraźnie, ale niezbyt mocno zaznaczony, mocna, średniej długości
kufa.
Nos: czarny
Kufa: mocna, średniej długości, grzbiet nosa prosty
Fafle: przylegające, czarne
Uzębienie: Kompletny, mocny zgryz nożycowy (M3 nie są brane pod
uwagę). Zgryz cęgowy tolerowany.
Oczy: ciemnobrązowe, o kształcie migdałów, o dobrze przylegających
powiekach, osadzone nie za głęboko, ani nie wypukłe. Luźne
powieki są wadą.
Uszy: średniej wielkości, trójkątne, wysoko osadzone, lekko zaokrąglone,
w stanie spoczynku płasko przylegające, przy natężonej uwadze
skierowane do przodu, przy czym brzeg ucha przylega do głowy.
Szyja: mocna, muskularna, średniej długości
Górna linia: od szyi lekko w dół, harmonijnie przechodząca w kłąb,
następnie prosta, pozioma
Grzbiet: mocny i prosty, poziomy
Lędźwie: szerokie i mocne, widziane z góry lekko wcięte
Zad: łagodnie zaokrąglony.
Klatka piersiowa: szeroka i głęboka, sięgająca do łokci, z wyraźnym
przedpiersiem, o szeroko-owalnym przekroju, żebra sięgające
możliwie jak najdalej do tyłu
Dolna linia i brzuch: Od klatki piersiowej lekko wznosząca się ku tylnym
kończynom.
Ogon: gęsto owłosiony, sięgający przynajmniej do stawu skokowego,
w stanie spoczynku zwisający, w ruchu noszony na wysokości
grzbietu lub lekko powyżej.3
KOŃCZYNY:
Mocnej budowy
Kończyny przednie: patrząc z przodu proste i równoległe, raczej szeroko
ustawione.
Łopatki: długie, mocne, ustawione ukośnie, tworzące z ramieniem kąt
niezbyt rozwarty, przylegające i dobrze umięśnione.
Łokcie: dobrze przylegające, nie odstające ani nie wykręcone do
wewnątrz
Przedramię: mocne, proste
Śródręcze: widziane z boku prawie prostopadłe do podłoża, mocne,
widziane z przodu stanowi proste przedłużenie przedramienia
Łapy: krótkie, zaokrąglone i zwarte, palce dobrze wysklepione, nie
wykręcone ani do wewnątrz, ani na zewnątrz
Kończyny tylne: patrząc od tyłu ustawione równolegle, nie za wąsko,
Udo: dość długie, szerokie, mocne, dobrze umięśnione.
Podudzie: długie, tworzące z udem wyraźny kąt
Staw kolanowy: wyraźnie kątowany
Staw skokowy: mocny i dobrze kątowany
Śródstopie: Prawie prostopadłe, ostrogi muszą być usunięte, za
wyjątkiem krajów, gdzie operacyjne usuwanie ostróg jest zabronione
Stopa: lekko wysklepiona, mniej niż łapa nie skręcona ani do środka ani
na zewnątrz
Chody: przestrzenne, równomierne w każdym tempie, dynamiczne,
o swobodnym wykroku i mocnej pracy tylnych kończyn; w kłusie,
patrząc od przodu i od tyłu, kończyny prowadzone równolegle.
OKRYWA WŁOSOWA:
Włos: długi, błyszczący, prosty lub lekko sfalowany.
Umaszczenie: kruczoczarna maść podstawowa z ciemnym brązowoczerwonym podpalaniem na policzkach, nad oczami, na wszystkich czterech kończynach i na klatce piersiowej, z białymi
znaczeniami według wzoru: czysto biały, symetryczny rysunek na
głowie: biała strzałka, która się rozszerza symetrycznie
w kierunku nosa, tworząc białe znaczenie na kufie. Strzałka na
czole nie powinna zachodzić na brązowe plamy nad oczami,
a białe znaczenie na kufie powinno sięgać najwyżej do kącików
warg białe, umiarkowanie szerokie znaczenie przechodzące
z podgardla na klatkę piersiową pożądane: białe łapy, biały koniec
ogona tolerowane: mała, biała plama na karku, mała , biała plama
przy odbycie.
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: psy 64 – 70 cm. (wzrost idealny 66 – 68 cm.)
suki 58 – 66 cm. (wzrost idealny 60 – 63 cm.)
WADY:
Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena
powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa:
- niepewny charakter
- delikatny kościec
- nierówne ustawienie siekaczy , jeśli jest zachowany prawidłowy
zgryz
- brak innych zębów niż najwyżej dwóch (P1) (M3) nie są brane
pod uwagę
szata:
- wyraźnie skręcony włos
błędy w umaszczeniu:
- brak białych znaczeń na głowie
- za szeroka strzałka i/lub białe znaczenie na kufie sięgające
- poza kąciki warg
- biały kołnierz
- duża biała plama na karku (o średnicy przekraczającej 6 cm.)
- duża biała plama przy odbycie (o średnicy przekraczającej 6 cm.)
- białe znaczenia na przednich kończynach, które wyraźnie
sięgają poza środek śródręcza
- rażąco asymetryczny rysunek na głowie i klatce piersiowej
- czarne plamy i pasma na białym rysunku klatki piersiowej
- nieczysta biel (silne plamy pigmentowe)
- brązowe lub czerwone przesianie czarnej maści podstawowej
WADY WYKLUCZAJĄCE:
- agresywność, lękliwość, wyraźna płochliwość
- rozszczepiony nos
- przodozgryz, tyłozgryz, zgryz przemienny
- jedno lub dwa niebieskie oczy lub oczy z niebieskimi plamkami
- entropium, ektropium
- zakręcony lub załamany ogon
- krótki lub szorstki włos
- brak trójbarwności
- maść podstawowa inna niż czarna
Psy, które wykazują nienormalne zachowania, lub zachowania zaburzone, muszą zostać zdyskwalifikowane5
UWAGA:
Psy muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni usytuowane
w mosznie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz